Preserving Myanmar culture, values of national costume appreciated
Myanmar has its own cultural identity. Myanmar's people have preserved their cultural well-being with the rapidly changing world and cultural diffusion.
Most Myanmar festivals held over twelve months are highly correlated with culture. The majority of Myanmar's population are believed in Buddhism, which is predominantly Theravada tradition. According to Buddhist teaching, human beings must acknowledge right and wrong. Buddhism teaches ethical conduct and heavily reflects the living styles and culture of Myanmar people.
Myanmar's traditional outfits and dressing styles are beautiful, auspicious, admirable, simple and elegant. They can give peace of mind to the eyes of the beholder. Myanmar's major ethnic groups (Kachin, Kayah, Kayin, Chin, Mon, Bamar, Rakhine and Shan) have their own cultural identities. Their traditional costumes will give you an awe-inspiring impression of their cultural values.
Of them, Burmese girls proudly wear traditional attire (Yinphone and Htamain) during the festivals, donations, philanthropic and religious events.
Buddhism beliefs are heavily related to Burmese girls' dressing styles and culture. Burmese girls wearing Yinphone blouses and Htamain (sarong) to preserve the tradition and cultural heritage are young women's perceptions and traditional ideals in the country. Foreigners can recognize a Burmese girl by looking at her attire.
The majority of Burmese girls look shy and dignified. They are good-natured, quiet and peaceful.
Artists are suggested to portray the beauty of Burmese women and their dressing styles without losing their cultural grip from the rural area to urban cities. Traditional attire looks more satisfying with simple and elegant features. The outfits are not too sophisticated and revealing, yet the chic outfit ideas are seen. It's written to promote own identity and preserve the cultural heritage and value of Burmese women's traditional costumes. – Zeya Htet/GNLM
မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုနှင့် အမျိုးသမီးတို့၏ ဝတ်စားဆင်ယင် ထုံးဖွဲ့မှုများ
မြန်မာတို့သည် ယဉ်ကျေးမှုအစဉ်အလာ ကြီးမားသော လူမျိုးများဖြစ်ကြသည်။ ကိုယ့်ထီး ကိုယ့်နန်း ကိုယ့်ကြငှန်းဖြင့် နေထိုင်ခဲ့ကြသည့် အားလျှော်စွာ မြန်မာ့ရိုးရာယဉ်ကျေးမှုများ ဓလေ့စရိုက်များကို သိရှိပြီး တိုင်းတစ်ပါး ယဉ်ကျေးမှုများကို အထင်မကြီးဘဲ မိမိလူမျိုး မိမိတို့၏ကိုယ်ပိုင် ယဉ်ကျေးမှုများကို ဆက်လက် ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်လာကြသော သူများဖြစ်ပေသည်။
မြန်မာ့ဆယ့်နှစ်လ ရာသီပွဲတော်များတွင် ယဉ်ကျေးမှုနှင့် စပ်ဆိုင်သည့် ပွဲတော်များ အများအပြား ပါဝင်လေသည်။ မြန်မာတို့ ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ရာ ထေရဝါဒ ဗုဒ္ဓဘာသာ သာသနာတော်သည် လောကီ လောကုတ္တရာ အကြောင်းအကျိုး အကောင်းအဆိုးကို သိမြင်တတ်ရုံသာ မဟုတ်ဘဲ မြန်မာ့ ယဉ်ကျေးမှုကို အစဉ်စောင့်ထိန်းတတ်စေရန် သင်ပြပေးထားသော ဘာသာဖြစ်သည်။
မြန်မာ့ရိုးရာ ဝတ်စားဆင်ယင်မှုသည် ယဉ်သည်၊ လှသည်၊ ရိုးရှင်းသည်၊ ကျက်သရေရှိသည်၊ က္ကန္ဒြေရှိ၍ မြတ်နိုးဖွယ်ရာကောင်းပြီး မြင်သူတကာတို့၏ စိတ်ဘဝင်ကို အေးချမ်းစေသောကြောင့် ကမ္ဘာကပင် လေးစားအားကျ ဂုဏ်ယူလောက်သည့် ဝတ်စားဆင်ယင် ထုံးဖွဲ့မှုများ ဖြစ်ပေသည်။ ကချင်၊ ကယား၊ ကရင်၊ ချင်း၊ မွန်၊ ဗမာ၊ ရခိုင်၊ ရှမ်းစသည့် တိုင်းရင်းသားများတွင်လည်း သူတို့ဓလေ့ ယဉ်ကျေးမှုများနှင့် ကိုယ်ပိုင် ဝတ်စားဆင်ယင်မှု ရှိကြသည်။
ထိုအထဲတွင် မြန်မာအမျိုးသမီးများလည်း ပါဝင်လေသည်။ မြန်မာအမျိုးသမီး ငယ်လေးများသည် ရှေးခေတ်အခါက အမျိုးသမီးများနည်းတူ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ၊ ထဘီများကိုဝတ်ဆင်ကာ ရှေးထုံးအစဉ်အလာ မပျက်စေဘဲ ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်ကလေးများဖြင့် လူကြီးမိဘများရဲ့ စိတ်သဘောထားများနည်းတူ ဝတ်စားဆင်ယင် နေထိုင်ကြပြီး ဘုရားသွားကျောင်းတက် အလှူမင်္ဂလာ ပွဲလမ်းသဘင်များတွင်လည်း မြန်မာဝတ်စုံ လေးများဖြင့် ကျက်သရေရှိရှိ ဝတ်ဆင်လာကြသူများ ဖြစ်ကြပါသည်။
မြန်မာအမျိုးသမီးများသည် နောင်လာမဲ့အနာဂတ်ရဲ့ ကြယ်ပွင့်လေးများ ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ဗုဒ္ဓဘာသာ ထွန်းကားတဲ့ နိုင်ငံဖြစ်တာမို့ တရားတော်နဲ့လျော်ညီတဲ့ ဆင်ယင်ထုံးဖွဲ့မှုများနဲ့သာ ဝတ်ဆင်ကြ၍ မြန်မာကို မြန်မာမှန်း အဝတ်မြင်တာနဲ့တင် တိုင်းတစ်ပါးသားတို့ သိရှိကြပါသည်။ မြန်မာအမျိုးသမီး လေးများမှာ ရင်ဖုံးအင်္ကျီနှင့် ထဘီ (သို့) လုံချည်များ ဝတ်ဆင်ခြင်းဖြင့် ရိုးရာယဉ်ကျေးမှု အမွေအနှစ်ကို ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်ကြသည်မှာ စံနမူနာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ မြန်မာအမျိုးသမီးများသည် ပင်ကို သဘာဝအရ အေးဆေးတည်ငြိမ်ပြီး စိတ်ထား နူးညံ့သိမ်မွေ့သူများ ဖြစ်သည်နှင့်အညီ က္ကန္ဒြေလည်း ကြီးသူဖြစ်သည်။
ထိုကြောင့် မြို့ကြီးပြကြီးများမှအစ ကျေးလက်ဒေသ
တောရွာများအဆုံး မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှု အမွေအနှစ်များကို အတိမ်းအစောင်းမခံဘဲ အလှပန်းချီဟု
တင်စားခေါ်ဆိုထိုက်သော မြန်မာ အမျိုးသမီးများ၏ ဝတ်စားဆင်ယင် ထုံးဖွဲ့မှုအလှအပများကို
အလှပန်းချီဆရာများက မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှု ဆေးစုတ်တံဖြင့် စုတ်ချက်ကောင်းကောင်း ခြယ်သ၍
ပြစေလိုပါသည်။ မြန်မာအမျိုး သမီးများရဲ့ ရိုးရာဝတ်စား ဆင်ယင်မှုများမှာ ထာဝရပိုင်ဆိုင်ထားသင့်သကဲ့သို့
အဝတ်များ ဆင်မြန်းသည့် နေရာတွင်လည်း အရှက်တရားနှင့် အကြောက်တရားများကို ထိန်းသိမ်းကာ
မရိုးလွန်း၊ မဆန်းလွန်း၊ ခေတ်နောက်လည်း မကျလွန်း၊ ခေတ်ရှေ့လည်းမကျော်လွန်ဘဲ မြင်ရသူတိုင်းရဲ့
စိတ်ထဲနှလုံးသားထဲမှာ မျက်စိအကျဆုံး၊ အကြည်နူးဆုံး၊ ကျက်သရေ မင်္ဂလာအရှိဆုံးဖြစ်တဲ့
မြန်မာ့ရိုးရာဝတ်စုံများကို ဝတ်ဆင်ကာ မြန်မာတို့၏ ရိုးရာယဉ်ကျေးမှု အမွေအနှစ်များဖြစ်သော
မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုနှင့် ဝတ်စားဆင်ယင် ပုံများကို ဆက်လက် ထိန်းသိမ်းထားကြသော ဂုဏ်ယူဖွယ်ရာ
မြန်မာအမျိုး သမီးလေးများ ဖြစ်စေချင်ပါတော့သည်။ ဇေယျာထက် (မင်းဘူး)
